​

Sztuka ta już dawno wyszła poza granice Hiszpanii. Coraz więcej ludzi na całym świecie jest nią zafascynowanych, niemal w każdym kraju istnieją szkoły tańca flamenco, rodzime zespoły. Do Sewilli, stolicy Andaluzji, każdego roku przybywają ludzie z całego świata tylko po to, aby uczyć się tego tańca, gry na gitarze, a nawet śpiewu, czerpać prosto ze źródła.

​

Flamenco zarówno w warstwie muzycznej jak i tanecznej cały czas się rozwija i ewoluuje. Istnieje, coraz trudniejsze do odnalezienia, „prawdziwe” flamenco spontanicznie wykonywane przez Andaluzyjczyków podczas różnych imprez rodzinnych oraz flamenco „sceniczne” wykonywane na deskach teatrów całego świata przez profesjonalnych muzyków i tancerzy, którzy doprowadzili swój warsztat do perfekcji.

​

Elementem typowym dla tańca flamenco jest stepowanie (tzw. zapateado). Tancerz za pomocą podkutych butów na obcasie wykonuje skomplikowane sekwencje rytmiczne. Stepowanie albo podkreśla frazę muzyczną albo jest popisem solowym przy akompaniamencie gitary bądź tylko klaskania (palmas) lub instrumentów perkusyjnych. Ruch rąk jest zazwyczaj wolniejszy niż nóg – szczególnie zwraca uwagę płynny ruch nadgarstków i poszczególnych palców przy jednoczesnym unieruchomieniu rąk w łokciach.

​

Taniec flamenco wyróżnia jego wyrazistość, ekspresja i spontaniczność. Najczęściej tańczone jest solo więc uwaga publiczności skupia się na jednej, konkretnej osobie, która tańcem wyraża swoje autentyczne emocje, także za pomocą, najlepiej nieskrępowanej i szczerej mimiki twarzy. Jest to taniec introwertyczny i co za tym idzie – może być tańczony na bardzo ograniczonej przestrzeni. Taniec pełen jest gwałtownych ruchów – całego ciała lub tylko głowy czy rąk. Charakterystyczne dla flamenco jest stopniowe budowanie napięcia (często za pomocą coraz szybszego stepowania) zakończone nagłym zatrzymaniem tancerza w pozie.

​

Integralną częścią estetyki tańca flamenco są stroje w których się tańczy oraz rekwizyty: tradycyjne kolorowe suknie z falbanami, upięte w kok włosy przyozdobione kwiatami i grzebykami, kolczyki, wyrazisty makijaż – szczególnie podkreślone oczy. Strój męski to proste spodnie i koszula, czasem marynarka czy kamizelka.

​

Imponuje wirtuozerską grą na kastanietach oraz elegancją ruchu w niezwykle widowiskowym tańcu w sukni z trenem bata de cola. Taniec traktuje przede wszystkim jako środek do wyrażenia emocji płynących z muzyki. Na scenie, w zależności od choreografii, potrafi zachwycić, wzruszyć, ale też rozśmieszyć widzów. Organizatorka ogólnopolskich tras koncertowych z zaproszonym śpiewakiem z Hiszpanii, przybliżających sztukę flamenco polskiej publiczności: „Flamenco Contratiempo” (2017, 2020) oraz „Entre Flamencos” (2019). Współpracuje z Teatrem Tańca Nie Tylko Flamenco Małgorzaty Matuszewskiej (Projekt Danza Bolero de Ravel).

​

Łatwo nawiązuje bezpośredni i serdeczny kontakt z uczniami, a oni cenią ją za cierpliwość, dokładność i poczucie humoru. Prowadzi zajęcia dla dorosłych, dzieci, młodzieży oraz seniorów w Szkole Tańca Flamenco ENCUENTROS w Domu Sztuki na warszawskim Ursynowie. Regularnie jest zapraszana do prowadzenia warsztatów do szkół tańca flamenco w całej Polsce.

​

ABOUT:​Karolina Lucznik is a flamenco dancer, choreographer and a dance teacher. She improves her skills during visits to Spain, where she trains with masters, such as Pilar Ortega, Isabel Bayon, Manuel Betanzos, Angel Atienza, Andres Pena and others. She has been teaching flamenco since 2004 - first at Flamenco Dance School Triana in Warsaw (2004-2021) and now (since the end of March 2021) at her own flamenco school ENCUENTROS in Warsaw. She teaches dance and castanets playing. She danced during many cultural events in Poland and organized tours with Spanish singer. In 2009 she started to cooperate with National Philharmonic in Warsaw, Swietokrzyska Philharmonic and Philharmonic of Lodz, playing educational concerts.